1 sól ołowiana: rodzaj stabilizatora ciepła stosowanego wcześniej. Ma doskonałą długoterminową stabilność termiczną, odporność na warunki atmosferyczne i izolację elektryczną, ale wpływa na przezroczystość produktu, jest toksyczny, ma właściwości początkowe barwiące, łatwo się siarczkuje, ma słabą kompatybilność i dyspergowalność z polichlorkiem winylu. Sole ołowiu nie mają właściwości smarnych i powinny być stosowane w połączeniu ze smarami mydlanymi metalowymi. Powszechnie stosowane odmiany to trójzasadowy siarczan ołowiu i dwuzasadowy fosforyn ołowiu. Stosowany do produkcji nieprzezroczystych arkuszy PVC, rur oraz koszulek z drutu i kabli.
Dwuskładnikowa sól metalu: ogólny rodzaj stabilizatora ciepła. Często jest kupowany i sprzedawany w postaci płynu, pasty lub proszku. Powszechnie stosowanymi odmianami są sole kwasów tłuszczowych baru-kadmu, baru-wapnia-cynku, baru-cynku, wapnia-cynku i wapnia-magnezu-cynku-cynku. Takie termostabilizatory są często stosowane w połączeniu z adiuwantami w celu utworzenia złożonego stabilizatora cieplnego odpowiedniego dla różnych technik przetwarzania i wymagań dotyczących stosowania produktu.
3 cyna organiczna: Te stabilizatory termiczne są stosowane głównie w różnych miękkich produktach z polichlorku winylu, które wymagają przezroczystości. Powszechnie stosowanymi odmianami są estry maleinianowe, tiolany i karboksylany. Wśród nich maleinian di-n-oktylocyny, S, S' -bis (tioglikolan izooktylu) di-n-oktylocyna może być stosowana jako stabilizator materiałów opakowaniowych do żywności i farmaceutyków.
4 stabilizator cieplny specjalnego przeznaczenia: odnosi się do niektórych czystych związków o określonych efektach, takich jak α-fenylohydrazyna, aminokrotonian stosowany w alkalicznym polichlorku winylu polimeryzowanym w emulsji, stosowany w materiałach podłogowych z polichlorku winylu wypełnionych azbestem, pentaerytrytol lub dicyjanodiamid.
www.fhpails.com
